(wierzchnie okrycie)

См. также в других словарях:

• okrycie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. okryć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}okrycie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. okrycieyć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• okrycie — n I 1. rzecz. od okryć. 2. lm D. okrycieyć «to, co służy do okrywania, zakrycia; nakrycie, przykrycie» Spać bez okrycia. 3. lm D. okrycieyć «wierzchnie ubranie, najczęściej płaszcz» Letnie, zimowe okrycie. Okrycie męskie, damskie. Podać, włożyć,… …   Słownik języka polskiego

• kapota — I ż IV, CMs. kapotaocie; lm D. kapotaot pot. «wierzchnie okrycie, zwłaszcza podniszczone; dawniej wierzchnie okrycie męskie, długie przypominające krojem surdut» ‹fr.› II ż ndm pot. «niepowodzenie, klapa, fiasko» ‹z fr.› …   Słownik języka polskiego

• toga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. todze; lm D. tóg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} długie, luźne, wierzchnie okrycie będące urzędowym strojem prawników podczas rozpraw sądowych, a także uroczystym ubiorem… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wierzchni — «znajdujący się, umieszczony na górze lub na zewnątrz czegoś; górny, zewnętrzny» Wierzchnia warstwa ziemi. Wierzchnia kieszeń palta. ∆ Wierzchnie okrycie «okrycie noszone na samym wierzchu, wkładane na ubranie, na suknię, np. płaszcz» …   Słownik języka polskiego

• but — m IV, D. buta, Ms. bucie; lm M. y 1. «wierzchnie okrycie stopy lub stopy i kostki, czasem również łydki, przeważnie skórzane, gumowe lub płócienne, z mocną częścią spodnią (podeszwą), chroniącą stopę od obrażeń przy chodzeniu, oraz niekiedy z… …   Słownik języka polskiego

• futro — n III, Ms. futrotrze; lm D. futroter 1. «wierzchnie okrycie zimowe uszyte ze skór zwierzęcia, włosem na zewnątrz, lub uszyte z materiału podbitego taką skórą, bądź imitującego taką skórę» Futro karakułowe, fokowe. Futro z nutrii, z lisów. Chodzić …   Słownik języka polskiego

• galabija — ż I, DCMs. galabijabii; lm D. galabijabii (galabijabij) etn. «szerokie wierzchnie okrycie noszone przez Arabów» ‹ar.› …   Słownik języka polskiego

• gunia — ż I, DCMs. guniani; lm D. guniani a. guń «wierzchnie okrycie męskie z samodziałowego sukna zdobione haftem i obszyciami, noszone w Polsce przez górali; cucha» Biała, haftowana gunia. Narzucić gunię. Chodzić w guni …   Słownik języka polskiego

• kabat — m IV, D. a, Ms. kabatacie; lm M. y przestarz. «wierzchnie okrycie męskie lub kobiece, zwykle krótkie, rodzaj surduta, żakietu, serdaka» Haftowany, świąteczny kabat. ‹ukr., węg., z pers.› …   Słownik języka polskiego

• kurtka — ż III, CMs. kurtkatce; lm D. kurtkatek «krótkie, wierzchnie okrycie, najczęściej z grubego materiału» Kurtka zamszowa, skórzana. Kurtka w kratę …   Słownik języka polskiego